Koparken Cihandan

 

Dünya yalanmış

Vade gelince

Yüzüne bakmazmış insanın

Çöküp kaldığında

Üzerinde hayat sürdüğün toprak

Sırtlanır seni

Kimsecikler duymadan

Göçüp gidersin

Gözlerin kararır

İner perdelerin

Sesler kesilir

Biter nefeslerin

 

Bir varmış bir yokmuş

Evvel yok idin

Geldin sonra

Sanma ki bunda bakisin

Sadece ne vakit gideceğini

bilmezsin

Bilmezsin de kalıcı gibi durursun

Vade geliverir ve gidiverirsin

Gözünü kırpmaya vaktin olmaz

Canın yiter

uçuverir ruhun geldiği yere

Gök kapıları buyur etmezse ruhunu

Ne olur ruhunun durumu

 

Beden ülken

Toprağın kara bağrına verilir

Sarıp sarmalayan

Bağrına basan

Topraktır seni

 

Bunca yıl

Şu Gökkubbenin altında

Toprağın üstünde

Sürdün sefanı

Çektin cefanı

Dost meclislerinde

Muhabbet türküleri söyledin

Nicesinden vefa görmedin

Nicelerine göstermedin vefa

Dünya da sana kılmaz vefa

 

Yükselir mi hoş bir sedan

Enîn çeker mi dost gönül

Gönüllerde var mı izlerin

Özlenecek teşvişlerin

Dostluk ülkesinde

Postunu sermiş misin

Sen gel demeden

Gelecek dostların

Var mıdır

 Vefa ile gönlüne değecek

Dua ile ruhuna değecek

Hamdolsun nice dostu

Bahşedene cömertçe

Gönlümüze Gül olan dostlaradır

Niyazlarda eksilmeyen duamız

Güllerin kıymetini bilirim ben

Bana bülbül olmak verilmiş

Şakımalarım Gül dalında

Gül'e dairdir

Bak şu cihan hep Gül'dür

Baharı bitmez bu diyarın

Seherler hep yeniden doğarım

Gülistanım Baharım

Sami Önler