Viladet Gecesinde

 

Ey Hak Nebi

Sen gideli cihanda özlem yurt kurdu

İnsan oldu insanın kurdu

Emanetin ilahi mesaja kulak tıkayanlar

Gözleri sana kör oldu

Kabilin soyu kudurdu

Sen ki Rahmeten lil âlemînsin

Ümmetine hıyanet kıran girdi

Gaflet perdesi kuşatmış bir ağ gibi

Kış mevsiminin karanlık puslu günlerinde

Çakallar hatırana leş düşürdü

Senin soluğun yüreklerine üflenmiş yiğitler

Kılıçların kabzasına yan durdu

Bir baş yiğide özlem han durdu

Bekliyoruz

Karargah kurulmaya an durdu

Sancağın gökyüzünde dalgalanmaya durduğunda

Bulutlar birer açılır

Gökyüzü güler

Güller açar yeryüzünde

 

Sen ki Rahmeten lil âlemînsin

Ey Son Nebi!

Kabilin soyu

İblisin hizbi  gemi almış azıya

Gökyüzünden göz gezdirsen

İslam yurtlarına

Bir derbederlik ve perişanlık

Hazan çöker gül sîmâna

Sancağın henüz süzgün

Sancağına aşina gönüller üzgün

 

Ey gönüller Gülü

Medine gül kokar

Zira kucağında güller Gülü

Lakin sırtlanlar kuşatmış

Zaarlar kendini sırtlanlara satmış

Bir zorlu dem ey gönüller Gülü

Yakındır arslanın kükremesi

Kurdun sırtlanlara pençe vurması

Çakalların kuyruk sıkıştırıp kaçması

Çağın Hamzası avdan dönmek üzeredir

Ebu Cehil’in suratına yay inmek üzeredir

Hamzadır gelen

Ömerdir eren

Kırk olup Kabeye yürüyen

Sancağın göğe yükseldiğinde

Mazlumların yüzü güler

Güller açar gülistanda

Bülbüller yürür dallara

İşte o esnada

Hakikatin sedası yükselir

Allah en büyüktür

Allah’tan başka ilah yoktur

Muhammed Allah’ın Resûlüdür

Cihan dinlenir adın duyulduğunda

Ey Hak Nebi

Ey Son Nebi!

Sami Önler