Ey Seben Köknarı

 

Çamlar gölgelensin yamacında

Kızıl geyikler yuva tutsun dibinde

Ulu boyların gökyüzünü kucaklarken

Zemheri fırtınasında karlar büker dallarını

Hızır bayramında çobanlar sürülerin sürerken yaylalara

Sırt verir yaslanırlar sana

Bir mûsikî gibidir yeşil tonların

Rüzgarlar okşayıp geçerken yapraklarını

Sessizlik türküsü söyler dallarının arasından geçen ses

Kuzucuklar dibinde zıplaşırken

Koyunlar süt devşirir otlaklarından

Bak yayla kekikleri çiçek açtığında

İnsanın ruhu çimenlerine serilir

O kekik kokusu gönle sürur verir

Yapay göle salınan oltadan

Sarıkanat sazan ve yayın çıkar

Kanlıcalar gülümser etrafında

 

Ey Seben Köknarı!

Ruhum seni çağırır

Sense gökyüzüne küsmüş gibi

Bir sessizlik verirsin

Güneş yüzünü gördüğünde

Ay dallarına konduğunda

Yıldızlar kozalaklarına taht kurar

 

 

Ey Seben Köknarı!

Bir mahcubiyet bakışın değer yüreğime

O sebepten gözün gitmez gözümün gönderdiğine

Senin Himalayalara uzanacak dalların

Hindikuş dağlarında izlerini takip edecek yarınlar

Asyanın steplerinde çobanlar senin türkünü söyleyecekler

Yesevi soluğunu Türkistan diyarına yeniden üfleyeceksin

vadilere geniş otlaklara

Oğuz boylarının kök saldığı yerlerde atın şahlanacak

Kuracağın otağda güller açacak rengârenk

 

Sen Ey Seben Köknarı

İz sürdüğün yerlerde izciler duracak ardında

Sen yürüdükçe Lâleler önün sıra yürüyecek

Güller kokuların salacak

Bülbüller şakıyacak

Tebessüm götüreceksin gittiğin yere

Ey Seben Köknarı

Ey Seben Köknarı

 

Sami Önler