Yürek Yangını

Ey Garib Bülbül gariplik nasibinmiş

Gülistanda goncalar ne bilsin halim

 

Kanatların çırp vadiler geçip dağlara

Yadına yakılır yürek yakan ağıtlarım

 

Tuz basar yarana goncaların dikeni

Kan çanağı gönlüm döker göz yaşım

 

Issız diyarların gurbeti yeğmiş vuslata

Meğer Gülistan tımarın bilmezmişim

 

Ateş yanar pervane atar kendin ateşe

Yıllar varki yanar yanar öğrenmezmişim

 

Bir bahar umarken zamandan Gülistana

Filizkıran fırtınası vurur kurur sürgünlerim

 

Bu bahar umut tuttum su verdim köklere

Bir bahçıvan yeter Gülistan goncalarım

 

Tam yol bulup yükselirken uçsuz göklere

Gönül göğümün ıstırabı yetişir çilelerim

 

Gâh gülüm bu diyarda gâh bülbülüm

Gülsem kokarım bülbülsem öterim

 

Bülbülüm almaz kokum gülüm sesim

Ne kokarım ne de duyulur nefesim

 

Ne Kerem ne Mecnunem ne de Ferhat

Aslı nerede Leyla kim Şirin nicedir beyim

 

Bu aşk ummânında deftere yazılmaz adım

Mercan kayalıklarında inci tutan sedefim

 

 Âh çek garip bülbül âhın yeter gülistâna

İşrak ile açmazsa goncalarım neylerim

 

Madem derttir bülbülü zârî zârî inleten

Dertli benim inleyen bülbülü şeyda benim

 

Sami Önler